Zanik wartości rodzinnych
W XXI w. w naszym społeczeństwie zauważono duży spadek wartości rodzinnych.
Długo można by się zastanawiać, jakie są tego przyczyny. Moim zdaniem powodów jest kilka.
W przeszłości, w jednym domu mieszkała kilku pokoleniowa rodzina. Dzieci miały bezpośredni kontakt, nie tylko z rodzicami ale również z dziadkami. Obowiązkiem mężczyzny była praca zarobkowa, natomiast kobiety zajmowały się wychowaniem dzieci i gospodarstwem domowym. Całe rodziny spędzały ze sobą dużo czasu i więcej ze sobą rozmawiały, gdyż nie było w tedy rozrywek jak : telewizja czy internet. Domownicy często grali wspólnie w karty, szachy oraz gry planszowe, co bardzo ich do siebie zbliżało.
W czasach obecnych rodzina statystycznie jest dwu pokoleniowa. Tworzą ją rodzice i dzieci, gdyż dziadkowie przeważnie mieszkają osobno. Czasy, w których żyjemy to epoka wszelkiego postępu technicznego i nowych odkryć. Wiele ludzi dzisiejszych czasach dąży do doskonałości. Bardzo często ich celem życia jest sukces i związana z nim pogoń za pieniędzmi. Żyjąc w wiecznym stresie za wszelką cenę dążą do realizacji swych planów zawodowych i zaspakajania własnych ambicji. Żyjąc tak, mają miej coraz miej czasu dla siebie i swoich bliskich. Wśród otaczających nas ludzi rodzi się obojętność, nieszczerość i obłuda. Całkowity zanik wartości rodzinnych obserwujemy w komedii Moliera pt,, Skąpiec" Tutaj pieniądze zdominowały wszystkie uczucia. Szkatułka, pełna złotych talarów, staje się skarbem o wiele cenniejszym, niż miłość do własnych dzieci. Niestety, wśród obecnie żyjących ludi można zauważyć wiele cech przypominających Harpagona. Żyją oni bez miłości, za zwyczaj samotnie, koncentrując się przede wszystkim na karierze zawodowej, a tym samym pomnażaniu swojego majątku. Ich żądza zysku powiększa się z dnia na dzień, powodując, że inne aspekty życia schodzą na dalszy plan. Ludzie tacy coraz bardziej upodabnianiu się do skąpców - Harpagonów i powoli oddalają się od swych bliskich, co wcześniej lub później może doprowadzić do katastrofy.
Mam mimo wszystko nadzieję, że wartości rodzinne nie upadną, ponieważ dobro i uczciwość zdołają pokonać zło otaczającym nas świecie. Wierzę, że to rodzina podstawowa komórka społeczna, ma przed soba jesze długą przuszłość
Zosia Kośka
,, Depresja - problemem współczesnego młodego człowieka"
Zapewne dostrzegamy, że wiele młodych osób choruje na depresję. Statystyki dowodzą, że liczba nastolatków z depresją rośnie w alarmującym tempie.
Objawy depresji mogą się pojawić w okresie dojrzewania. Należą do nich zaburzenia snu, apetytu i wahania wagi. Nierzadkie jest uczucie rozpaczy,beznadziei, smutku oraz zaniżone poczucie własnej wartości. Często młode osoby izolują się od świata. Mają problemy z koncentracją i myślą o samobójstwie. Jaka jest przyczyna depresji? Przyczyna depresji jest złożona: połączenie czynników społecznych, psychologicznych czy biologicznych. Mogą one obejmować: czynniki fizyczne i stres.
Drogi kolego i Droga koleżanko!. Jeżeli chorujesz na depresję, to potrzebujesz ,,Emocjonalnej apteczki pierwszej pomocy". Stwórz tę apteczkę. Można ją wyposażyć pod kątem własnych potrzeb. Oto kilka podpowiedzi:
1. numery telefonów osób, do których możesz zadzwonić, kiedy gorzej się czujesz,
2. pamiętnik z twoimi pozytywnymi myślami przeżyciami,
3. pamiątki przypominające Ci o ludziach, którzy cię kochają,
4. ulubione piosenki, które pozytywne cię nastrajają,
5. inspirujące myśli i zachęcające artykuły.
Rodzice! Możecie zrobić wiele dla swoich pociech. Oto kilka propozycji:
:
1. traktujcie poważnie wszelkie uwagi, czy aluzje na temat samobójstwa,
2. jeśli podejrzewacie, że syn albo córka ma depresję ( nie chwilowy dołek), zastanówcie się nad uzyskaniem profesjonalnej diagnozy,
3. pomóżcie nastolatkowi stosować się do zaleceń lekarza. Skonsultujcie się z nim, jeśli nie widzicie poprawy,
4. dbajcie o dobrą wymianę myśli ze swoim dzieckiem i pomóżcie mu radzić sobie z tym,
5. jako rodzina miejcie stałe pory posiłków, ćwiczeń fizycznych i spania,
6. dziecko chore na depresję może się czuć samotne, bezwartościowe czy zawstydzone, dlatego często mówcie do syna czy też do córki, że je kochacie.
Natalia Wróblewska
Wywiad z Anielą - jedną z uczennic naszego gimnazjum.
(imię rozmówczyni zostało zmienione).
R - Kiedy zaczął się Twój problem z depresją?A - Tak naprawdę zaczęłam czuć się źle już w szóstej klasie szkoły podstawowej. Ten stan pogłębiał się z dnia na dzień. Nie umiałam znaleźć radości z życia. Odseparowałam się od otoczenia.
R - Jakie były przyczyny tego stanu?
A - Brak akceptacji i problemy osobiste.
R - Jak czułaś się w tym okresie?
A - Przede wszystkim czułam się samotna, smutna i odrzucona,
R - Czy była jakaś osoba, która pomogła Ci w tym okresie życia?
A - Na szczęście znalazły się takie osoby, które ,,wyciągnęły" mnie z depresji.
R - Jakie jest teraz Twoje samopoczucie?
A - Teraz jest znacznie lepiej, ponieważ jestem szczęśliwa, otaczam się ludźmi, którzy mnie wspierają i od nowa pokochałam życie.
R - Co jeszcze pomogło Ci ,,stanąć na nogi"?
A - Sport i jeszcze raz sport! Uprawianie różnych dyscyplin poprawiło mi nastrój, zaczęłam realizować swoje pasje i marzenia.
R - Jakie wskazówki dałabyś wszystkim, którzy zmagają się tą chorobą?
A - Przede wszystkim trzeba chcieć zmienić coś w swoim życiu, a także umieć przyjąć pomoc od innych, a nawet specjalistów w tej dziedzinie. Należy pamiętać, że to jest choroba, która może doprowadzić do poważnych konsekwencji. Dlatego trzeba jej zapobiec.
R - Dziękujemy Ci za ten wywiad. Życzymy dużo zdrowia i wytrwałości.
